برطرف کردن اضطراب جدایی در نوزادان

به طور حتم برای شما اتفاق افتاده که کودکتان در زمان خروج از منزل بخاطر شما گریه کند. این مسئله اضطراب جدایی در نوزادان نام دارد که متاسفانه برای والدین بسیار دردناک است.

اما اضطراب جدایی بخش جدایی ناپذیر از رشد نوزادان است. پس لازم است که هر پدر و مادری درباره راه‌های بهبود این وضعیت بداند.

اگر فرزند شما هم دچار اضطراب جدایی شده است این مقاله می تواند کمک زیادی به شما بکند.

دراین مقاله میخوانیم:

اضطراب جدایی کودکان چیست

اضطراب جدایی ترس رایج و عادی کودکان از دوری از والدین یا مراقبین است. گاهی اوقات رفتاری که ممکن است هنگام جدایی کودکان از والدین مشاهده کنید، اعتراض جدایی نامیده می شود.

اضطراب جدایی می تواند در حدود 8 ماهگی شروع شده و در نوزادان 14 تا 18 ماهه به اوج خود برسد. معمولاً در اوایل دوران کودکی به تدریج از بین می رود.

اضطراب غریبه شبیه اضطراب جدایی است. این زمانی است که کودکان از بودن با افرادی که نمی شناسند ناراحت می شوند. ممکن است از 7 تا 10 ماهگی اتفاق بیفتد و معمولاً بعد از اولین تولد کودکان از بین می رود.

این اضطراب ها بخشی عادی از رشد هستند و جای نگرانی نیست. کودکان در این مرحله شروع به حرکت بیشتر می کنند، بنابراین این اضطراب ها از نظر بقا معنا پیدا می کنند. به این معنا که اگر بچه ها بتوانند از سرپرستان خود دور شوند ، اما از جدایی یا غریبه ها نترسند ، راحت تر گم می شوند.

چه زمانی اضطراب جدایی در نوزادان شروع می شود

شما می توانید اضطراب جدایی را عامل رشد ذهنی بدانید. در ماه های اول زندگی، نوزاد شما هیچ تصوری از این ندارد که از مراقبش جدا می شود. به همین دلیل نوزادان نوپا با خوشحالی این دوره را پشت سر نمیگذارد.

با این حال، در حدود 8 ماهگی، کودکان شروع به تمایز بین افراد می‌کنند و وابستگی‌های عاطفی شدیدی با مراقبان خود ایجاد می‌کنند. آنها همچنین مفهوم ماندگاری اشیا را یاد می‌گیرند.

اشیاء و افراد (از جمله مامان و بابا) هنوز وجود دارند حتی زمانی که او دیگر آنها را نمی‌بیند. وقتی این پیشرفت های رشدی را به هم اضافه کنید، معادله‌ای مناسب برای اضطراب جدایی به دست می آورید.

اضطراب جدایی در نوزادان اغلب بین 8 تا 14 ماهگی شروع می شود. هنگامی که کودک خود را در مهد کودک می‌گذارید یا وقتی به سادگی به دستشویی می‌روید.

وقتی به نظر می رسد که کودک بالاخره این مشکل را پشت سر گذاشته، اضطراب جدایی در حدود 15 ماه دوباره شروع می‌شود. هر چند این بار کمی متفاوت است. فرزند شما می داند که هنگام خروج شما در جای دیگری هستید، اما نمی‌داند که شما برای یک دقیقه می‌روید یا برای همیشه.

علائم اضطراب جدایی در نوزادان

زمان و شدت اضطراب جدایی ممکن است برای کودکان مختلف متفاوت باشد. به محض اینکه بخواهید او را ترک کنید، کودک به شما چسبیده و گریه می‌‌کند. فرقی نمی‌کند که او در مهد کودک، در تختخواب خود یا در خانه مادربزرگ باشد، کودک بدون توجه به هیچ چیزی شروع به گریه کردن می‌کند. با این حال مطمئن باشید، او احتمالاً کمی بعد از بیرون رفتن شما از در خانه آرام می‌شود.

شدت واکنش فرزند شما به خلق و خوی او بستگی دارد. عوامل دیگری نیز در این امر نقش دارند: نوزادانی که زودتر از موعد تحت مراقبت های غیر از والدین خود قرار می گیرند، در ماه های بعد با رفت و آمد راحت تر برخورد می کنند. با این حال، اگر نوزاد شما خسته، گرسنه یا مریض است وقتی بخواهید او را ترک کنید بیشتر بهانه می گیرد.

پروتکل درمان اضطراب جدایی

در حالی که گریه‌های نوزاد شما را وسوسه می‌کند تا برنامه‌های خود را لغو کنید، تسلیم شدن فقط باعث می شود دفعه بعد که شما باید کودک را ترک کنید اوضاع بدتر شود.

در اینجا می‌توانید برای آرامش فرزند خود راه هایی را یاد بگیرید.

تمرین جدایی

برای اینکه جدایی کمتر شوکه کننده باشد، قایم موشک را بازی کنید تا این تصور را تقویت کنید که همیشه بر خواهید گشت.

شما همچنین می‌‌توانید از عروسک برای آرامش فرزند خود استفاده کنید. در نهایت، سعی کنید او را برای مدت کوتاهی – نیم ساعت تا یک ساعت – با شخصی که می‌شناسد و به او اعتماد دارد ، ترک کنید.

هنگامی که او می‌بیند شما همیشه برمی‌گردید (و سایر مراقبین نیز سرگرم کننده و دوست داشتنی هستند) ، به مرور به جدایی از شما عادت می‌کند.

یک مراسم خداحافظی ایجاد کنید

یک روال دائم به ویژه برای نوزادان کوچکتر اهمیت دارد. سعی کنید یک مراسم خداحافظی ایجاد کنید که هم شما را آرام کند و هم کودک را برای جدایی آماده کند.

قبل از اینکه از در بیرون بروید، یک آهنگ کوچک بخوانید، کودک را در آغوش بگیرید و ببوسید یا برای کودک کوچک خود دست تکان دهید. هر آنچه برای شما مفید است را بیابید و به آن پایبند باشید.

از دزدکی بیرون رفتن اجتناب کنید.

یک اشتباه بزرگ این است که سعی کنید وقتی کودک شما نگاه نمی کند، یا وقتی کودک مشغول فعالیت است، بدون خداحافظی او را به طور مخفیانه ترک کنید. کودک ممکن است ناگهان مضطرب یا ناراحت شود که فرصتی برای خداحافظی یا بوسه پیدا نکرده است.

بیرون رفتنتان را لغو نکنید

طبیعی است که نوزاد هنگام بیرون رفتن شما گریه کند، بنابراین او را ناامید نکنید.توانایی آگاهی و بیان احساسات خود یک پایه عاطفی مهم است.

با این حال، این بدان معنا نیست که شما باید بیرون رفتنتان را به تأخیر بیندازید یا لغو کنید. معاشرت و تلاش برای دلداری دادن به او فقط می تواند این حس بد را طولانی کند.

در عوض، کودکتان را در آغوش بگیرید و ببوسید، به او بگویید که دوستش دارید و او را به مراقب بسپارید. به زودی او گریه را متوقف می‌کند  و شما احساس گناه نمی‌کنید.

احساسات خود را کنترل کنید. هرچقدر هم سخت باشد، خود را ناراحت نشان ندهید. حداقل تا زمانی که به ماشین برسید. اگر کودک شما را ناراحت ببیند، این فقط اضطراب او را افزایش می‌دهد.

درمان اضطراب جدایی

اگر فرزند شما از اضطراب جدایی رنج می‌برد، کارهای زیادی می‌توانید برای کمک به او انجام دهید.

 مکان های جدید

اگر فرزند خود را به محیطی جدید – مرکز مراقبت از کودک، پیش دبستانی، خانه دوست، پرستار کودک – میسپارید، قبل از جدایی در مکان جدید با فرزند خود وقت بگذرانید. اگر کودک شما در مکانی امن و آشنا با افراد آشنا و مورد اعتماد خود قرار گیرد، کمتر ناراحت می شود.

اجازه دهید کودک شما چیزی را که دوست دارد از خانه بردارد، مانند خرس عروسکی، بالش یا پتو. این اشیاء به کودک شما کمک می‌کند تا احساس امنیت بیشتری داشته باشد و شما می‌توانید به تدریج آنها را کنار بگذارید زیرا در مکان جدید احساس آرامش بیشتری می‌کند.

به مرکز مراقبت از کودک، پیش دبستانی یا مدرسه فرزند خود در مورد اضطراب جدایی او بگویید و در مورد هر کاری که برای کمک به فرزند خود انجام می‌دهید به آن‌ها اطلاع دهید. به این ترتیب، سایر افراد در محیط فرزند شما می‌توانند از او حمایت مستمر داشته باشند.

با تمرین با فرزند خود به آرامی او را تشویق کنید تا از شما جدا شود. مهم است که تجربیات مثبتی از جدایی‌ها و دیدارهای مجدد به او بدهید. اجتناب از جدایی از فرزند می‌تواند مشکل را بدتر کند.

وقتی فرزندتان را ترک می کنید

زمان خروج و بازگشت خود را به فرزند خود اطلاع دهید. این حتی برای نوزادان مفید است. دزدکی بیرون رفتن بدون خداحافظی می تواند اوضاع را بدتر کند. ممکن است کودکتان وقتی متوجه شود که شما در آن نزدیکی نیستید دچار سردرگمی یا ناراحتی شود و دفعه بعد که او را ترک می‌کنید مشکل تر می‌شود.

قبل از رفتن، فرزند خود را در یک فعالیت لذت بخش قرار دهید.

به طور خلاصه از فرزند خود خداحافظی کنید، آن را با خود بیرون نبرید.

هنگام خروج ظاهری آرام و شاداب داشته باشید. اگر به نظر برسد نگران یا غمگین هستید، ممکن است فرزند شما فکر کند که این مکان امن نیست و او نیز می‌تواند ناراحت شود.

در خانه

مهم نیست که چقدر احساس ناامیدی می‌کنید، از انتقاد منفی یا نگرانی در مورد مشکل فرزند خود در جدایی خودداری کنید.

به عنوان مثال: از گفتن جمله هایی مثل “فلان بچه رو ببین یاد بگیر” خودداری کنید.

کتاب بخوانید یا درباره ترس‌های جدایی با کودک خود داستان بسازید.

به عنوان مثال :

روزی روزگاری، خرگوش کوچکی بود که نمی‌خواست خانه اش را ترک کند. او از آنچه ممکن است در بیرون از حفره خود پیدا کند می ترسید… ”این ممکن است به فرزند شما کمک کند که احساس کند در ترس از جدایی از والدینش تنها نیست.

با تشویق مثبت فراوان به کودکتان، زمانی که شجاعت دور بودن از شما را دارد، تلاش آگاهانه ای برای تقویت عزت نفس او انجام دهید.

برای والدین شاغل

ترفند برای رهایی از اضطراب جدایی مستلزم آمادگی، انتقال سریع و تکامل زمان است. میتوان گفت که والدین به اندازه فرزندان هنگام بیرون رفتن از خانه ناراحت می شوند. با وجود اینکه اغلب به آنها یادآوری می شود که فرزندانشان در عرض چند دقیقه پس از رفتنشان گریه خود را متوقف می‌کند، اما بسیاری از والدین حس می‌کنند که وقتی کودک به پای آنها چسبیده است “همه کارها را اشتباه انجام می دهند”.

اگرچه این یک رفتار کاملاً عادی و نشانه زیبایی از دلبستگی معنی دار است ، اما اضطراب جدایی می تواند برای همه ما بسیار نگران کننده باشد.

در اینجا حقایقی در مورد اضطراب جدایی و نکاتی برای بهبود انتقال هایی که به سختی آموخته ام (در مورد هر اشتباهی مرتکب شده ام) آمده است:

حقایقی در مورد اضطراب جدایی

نوزادان

اضطراب جدایی پس از درک کودک از دنیای اطراف ایجاد می شود. هنگامی که نوزاد شما متوجه می شود که واقعاً رفته اید (وقتی هستید)، ممکن است او بی‌قراری کند. اگرچه برخی از نوزادان در سن 4 تا 5 ماهگی اضطراب جدایی را نشان می دهند، اما بیشتر آنها در حدود 8 الی9 ماهگی اضطراب جدایی قوی تری ایجاد می‌کنند.

اگر نوزاد شما گرسنه، خسته یا احساس خوبی نداشته باشد، ترک کردن او دشوارتر است. اگر روزهای سختی هستند، تغییرات را کوتاه و عادی نگه دارید.

کودکان نوپا

بسیاری از کودکان نوپا از اضطراب جدایی در دوران نوزادی صرف نظر می‌کنند و در 15 یا 18 ماهگی شروع به نمایش این چالش می‌کنند. وقتی بچه ها گرسنه، خسته یا بیمار هستند، جدایی دشوارتر می‌شود. این بیشتر در دوران نوپایی است.

با رشد استقلال کودکان در این دوران، ممکن است حتی بیشتر از جدایی ها آگاه شوند. رفتارهای آنها در جدایی ها طولانی، اشک آور و متوقف کردن آنها دشوار خواهد بود.

کودکان پیش دبستانی

وقتی کودکان 3 ساله می شوند، به وضوح می‌فهمند که اضطراب یا درخواست آنها در زمان جدایی بر ما چه تاثیری دارد. این بدان معنا نیست که آنها استرس ندارند، اما مطمئناً برای تغییر تلاش می‌کنند.

مقاوم باشید؛ بر اساس درخواست کودک به اتاق باز نگردید و به هیچ وجه برنامه‌های خود را بر اساس اضطراب جدایی لغو نکنید. ثبات مداوم، توضیحات و تلاش مجدد زمانی از شما درخواست برگشتن به اتاق را دارد ضرور است.