راه کار های مفید برای به راه افتادن نوزاد

بعد از نشستن و چهار دست و پا رفتن نوبت به راه رفتن نوزاد میرسد. پروسه چهار دست و پا رفتن تا برداشتن اولین قد‌م‌‌های کودک برای مادر و پدر بسیار لذت بخش است. در این میان آنها می‌توانند به روش های مختلف به فرزندشان برای زود‌تر راه رفتن کمک کنند.

بچه ها کی شروع به راه رفتن میکنند؟

برخی از کودکان قبل از 1 سالگی شروع به راه رفتن می‌کنند. اما بسیاری دیگر این مراحل اولیه را پس از اولین تولد خود، معمولاً در حدود 14 ماهگی، انجام می‌دهند. نوزادان اغلب با کمک مبل، میز یا پشتی در حدود 9 یا 10 ماهگی، چند قدم اولیه را برمی‌دارند.

وقتی کودک اولین تلاش خود را برای رها کردن اثاثیه یا دیوار برای ایستادن می‌کند‌، شما شاهد اولین مراحل قدم بر داشتن و نوپایی او خواهید بود.

اکثر کودکان تا قبل از اولین تولد خود قدم‌های مستقل بر نمی‌دارند (بیشتر بچه‌ها تا 12 تا 15 ماهگی خوب راه می‎روند).

اما اگر فرزند شما تا 18 ماهگی راه نمی رود، با پزشک اطفال مشورت کنید.

خلق و خوی کودک ممکن است در راه رفتن او تاثیر داشته باشد مثلا یک کودک سرحال و بازیگوش زودتر از یک کودک خسته و بی‌حال شروع به راه رفتن می‌کند. برخی از بچه‌ها محتاط‌تر هستند و فقط زمانی که مطمئن شوند که دچار لغزش نمی شوند قدم برمیدارند. اما برخی دیگر جسور هستند و حتی با افتادن‌های بسیار باز برای راه رفتن تلاش می‌کنند.

فیلم راه رفتن نوزاد

تقویت پای نوزاد برای راه رفتن

راه‌های زیادی برای تشویق کودک برای راه رفتن وجود دارد، اما بهترین راه این است که به فرزند خود فرصت دهید تا خود کاوش کرده و برای خودش امتحان کند.

به فرزند خود اجازه دهید زمان زیادی را در خارج از کالسکه یا روروئک و به دور از تخت خواب باشد تا بتواند ببیند که نیازهایش هایش او را به کجا می‌برد.

چند راهکار برای ایجاد انگیزه نوزاد به راه رفتن:

کودک را وسوسه کنید

دنباله‌ای وسوسه انگیز از غذا یا اسباب بازی ها تدارک ببینید. همان ترفندهایی که کودک را ترغیب به خزیدن یا چهار دست و پا حرکت کردن می‌کند، می‌تواند به انگیزه برای راه رفتن تبدیل شود.

هنگامی که کودک خود را می‌کشد تا اسباب بگیرد، سعی کنید اسباب بازی‌ها را دور از دسترس قرار دهید. به ایت ترتیب کودک راه‌های جدیدی را برای رسیدن به چیزی که دلش می‌خواهد امتحان می‌کند.

از دور حمایت کنید

اگر کودک نوپای شما می‌تواند بایستد اما می‌ترسد یا نمی داند چطور گام بردارد، با چیدمان مبلمان یا لوازم دیگر منزل به او کمک کنید تا حرکت کند.

وسایلی که کودک شما ممکن است برای نگهداشتن خود از آن‌ها استفاده کند باید بدون گوشه‌های تیز یا دارای ضربه گیر باشد.

دستان کوچکش را بگیرید تا با شما به اصطلاح تاتی کند.

برایش اسباب بازی‌های چرخدار مثلاً یک سبد خرید کوچک، یا یک ماشین چمن زن بگیرید.

این مدل اسباب بازی به کودک یاد می‌دهد تا با حفظ تعادل و به جلو فشار دادن، کم‌کم قدم بزند.

بعلاوه، این کار به او کمک می‌کند تا بتواند روی عضلات پاها کار کند، تعادل خود را تقویت کرده و اعتماد به نفس خودش را افزایش دهد.

به دنبال اسباب بازی‌های محکم با میله‌ای باشید که نوزاد بتواند به آن تکیه دهد و چرخ های بزرگی داشته باشد که واژگون شدن اسباب بازی را سخت‌تر کند.

استفاده از واکر نوزاد

بر خلاف باور اشتباه بعضی از افراد که واکر ایمنی کودک را به خطر می اندازد، واکر کودک نه تنها ایمنی او را در زمان شروع راه رفتن حفظ می‌کند، بلکه باعث آموزش صحیح گام برداشتن به کودک نیز می‌شود. طبق مطالعات و تحقیقات انجام شده کودکانی که از واکر استفاده می‌کنند، زودتر راه رفتن و ایستادن را یاد می‌گیرند در نتیجه عقبگرد خواب آنها در این زمان سریعتر برطرف میشود.

اگر به دنبال واکر مناسب نوزاد خود هستید اینجا کلیک کنید.

از روروئک کمتر استفاده کنید

روروئک‌ها معمولا خطرناک نیستند،اما مهارت های راه رفتن نوزاد را نیز تقویت نمی کنند. حتی اگر کودک شما بتواند بایستد و در یک مکان بازی کند. به یاد داشته باشید، او برای راه رفتن، نه فقط عضلات پا بلکه باید عضلات تنه و بازوهایش را نیز تقویت کند، بنابراین او را بیش از 30 دقیقه در روروئک نگه ندارید.

 فعلا کفش کودک را کنار بگذارید

بهترین کار که در حق کودکتان می‌توانید انجام دهید، نپوشیدن کفش است.

در داخل منزل و روی سطوح ایمن در خارج از منزل، اجازه دهید کودک تا حد امکان با پای برهنه (یا در صورت تمایل با جوراب) راه برود تا به تقویت عضلات پا و مچ پا کمک کند و تعادل و هماهنگی را بیاموزد.

اما برای بیرون کفش راحتی پای کودک کنید.

برای گردش در فضای باز، کفش سبک و انعطاف پذیر تهیه کنید. از کفش‌ها یا کتانی ساق بلند  خودداری کنید.

استفاده از کفش ساق دار باعث ایجاد محدودیت در حرکت و سرعت راه رفتن کودک شما می‌شود.

عجله نکنید

اگر در این زمان نوزاد بخواهد مهارت جدیدی را تمرین کند، مثل: دست گرفتن چنگار یا قاشق، ممکن است تلاش برای راه رفتن را کنار بگذارد.

 کوچولوی دوست داشتنی شما ممکن است از خزیدن آنقدر لذت ببرد که باعث شود راه رفتن را دیرتر انجام دهد.

بعضی از کودکان که مهارت حرکت را می‌آموزند؛ ناگهان پس از یک اتفاق مثل: ترس یا بیماری شدید ممکن است دوباره به خزیدن بازگردند.

راه رفتن نوزاد از چند ماهگی

کودک یک شبه به نقطه عطف راه رفتن نمی‌رسد.

به منظور توسعه مهارت‌های لازم، نوزادان باید قبل از اینکه بتوانند اولین قدم خود را بردارند،باید یک سری مراحل مهم را طی کنند.

به کودک اجازه دهید تا با خزیدن روی شکم خود تمرین کند، اینکار به تقویت و کنترل خوب عضلات سر و گردن کمک می‌کند.

زمان خزیدن روی شکم نیز کودک را آماده می‌کند تا نحوه چرخش و سپس نشستن را به تنهایی بیاموزد.

اکثر نوزادان شروع به خزیدن می‌کنند (در حدود 7 ماهگی)، سپس خود را به حالت ایستاده در می آورند (در حدود 9 تا 12 ماهگی)و سپس اولین قدم هایشان را برمی‌دارند.

ایستادن، راهی برای آزمایش راه رفتن توسط نوزاد است و یکی از بزرگترین نشانه‌هایی است که به شما می‌گوید نوزاد به زودی راه می‌رود.

آنها معمولا در حالی که از چیزی کمک میگیرند، چند قدم را به صورت آزمایشی امتحان می‌کنند. مبل، میز و تقریباً هر چیزی که ببینند.

بنابراین اثاثیه‌های خطرناک را از دور و اطراف نوزاد دور کنید. سرانجام، کودک شروع به راه رفتن می‌کند.

همه بچه‌ها مثل هم نیستند. بعضی از کودکان چند روز می‌خزند و سپس بلند می‌شوند و راه می روند، بضیی دیگر ماه‌ها قبل از ایستادن می‌خزند و برخی از کودکان هرگز نمی‌خزند.

به طور کلی، هنگامی که کودک با اعتماد به نفس در حال حرکت است، شما باید در حالت آماده باش کامل باشید تا از او مراقبت کنید.

چون برای اولین بار قدم می‌زند. فراموش نکنید که شخصیت آنها بر روی حرکت کردنشان تاثیر دارد. حتی اگر کودک آماده راه رفتن باشد ممکن است زمان بیشتری طول بکشد تا شجاعت انجام این کار را پیدا کند.

راه رفتن نوزاد روی پنجه پا

ممکن است شما هم تجربه کرده باشید که کودک بر روی پنجه های پا راه برود و پاشنه پایش را روی زمین نگذارد.

اکثر کودکان راه رفتن را در سن 12 تا 15 ماهگی آغاز می‌کنند.

هنگامی که کودک شروع به راه رفتن می‌کند، موقعیت‌های مختلف پا را امتحان می‌کنند و راه رفتن روی انگشتان پا ممکن است بخشی از این آزمون و خطا باشد. در حدود 24 ماهگی، آنها باید با پاهای صاف روی زمین راه بروند. و تا 3 سالگی، کودکان باید به درستی گام بردارند.

به طور کلی، تا سن 2 سالگی، راه رفتن روی انگشتان پا چیزی نیست که نگران آن باشید. اغلب، کودکانی که بعد از این سن روی انگشتان پا راه می‌روند، این کار را از روی عادت انجام می‌دهند.

بيش از نيمي از كودكان كه روی انگشتان پا راه مي‌روند، تا سن 5 سالگي به تنهايي اين كار را متوقف مي‌كنند.

بيشتر كودكانی كه در حال حركت در اطراف يك اتاق هستند (با دست گرفتن به مبلمان)؛ گاهي اوقات روی انگشتان پا راه مي روند، به خصوص اگر پا برهنه باشند.

برخی از بچه ها فقط برای سرگرمی روی انگشتان پا راه می روند. راه رفتن روی انگشتان پا بر اساس عادت، که به عنوان راه رفتن انگشتی یا ایدیوپاتیک نیز شناخته می شود. گاهی در خانواده ها اجرا می شود. علت راه رفتن انگشتی ایدیوپاتیک ناشناخته است.

برخی دلایل خاص

راه رفتن روی انگشتان پا به ندرت ممکن است که به دلیل تاندون کوتاه آشیل (تاندونی عضلات زیر ساق را به پشت استخوان پاشنه متصل می‌کند)، فلج مغزی‌، دیستروفی عضلانی یا یک بیماری عمومی عصب و ماهیچه باشد.

کودکان مبتلا به اوتیسم همچنین ممکن است روی انگشتان پا یا پاشنه پای خود راه بروند. اما تا زمانی که کودک شما به طور طبیعی رشد کند، بعید به نظر می‌رسد که راه رفتن روی انگشتان پا باعث نگرانی شود.

چه زمانی باید نگران باشید؟

اگر فرزند شما روی پاشنه پا راه میرود و علائم زیر را دارد باید به پزشک خود مراجعه کنید:

• بیشتر اوقات روی انگشتان پا راه می‌رود
• ماهیچه‌های سفتی دارد
• قدم ها هماهنگ نیست
• با ناراحتی راه می‌رود و مدام تلو تلو می‌خورد
• مهارت‌های حرکتی دارد اما به نظر نمی‌رسد که در حال توسعه باشند (برای مثال، نمی تواند پیراهن خود را بپوشد)
• کودک نمی‌تواند وزن خود را رویحالت عادی راه رفتن تحمل کند
• مهارت‌های حرکتی را که قبلاً داشت از دست می‌دهد
• مشکلات پزشکی دیگری دارد
• دارای سابقه خانوادگی دیستروفی عضلانی یا اوتیسم است
• اگر نوزادتان نارس بوده است
• قبلاً با کف پا حرکت کرده و اخیراً شروع به راه رفتن با انگشتان پا کرده است
• نوزاد از تماس چشمی اجتناب می‌کند و یا رفتارهای تکراری مانند تکان خوردن یا چرخیدن را نشان می‌دهد

عوارض راه رفتن با انگشتان پا

کودکانی که زمان زیادی را روی انگشتان پا راه ‌می‌روند، ممکن است دچار سفت شدن و درد در تاندون آشیل خود شوند که با فیزیوتراپی و حرکات کششی قابل درمان است.

اگر راه رفتن روی انگشتان پا در نتیجه سفت شدن تاندون (یا منجر به آن)شود، به ندرت ممکن است جراحی لازم باشد (معمولاً بعد از 6 سالگی).

بنابراین تا زمانی که خود کودک به طور طبیعی رشد می‌کند و هیچ مشکل پزشکی دیگری ندارد نگران کننده نیست.

اما صحبت با پزشک اطفال شما مطمئناً تا حد زیادی به شما اطمینان می‌دهد که کودک کوچک شما با رشد مناسب به مرور این مشکلش حل می‌شود.

چه موقع نگران باشیم

کودکان معمولاً با شیوه های عجیب راه رفتن رشد می‌کنند، اما اگر فرزند شما دارای هر یک از این علائم است، فوراً با پزشک خود تماس بگیرید.

• عدم تقارن (خم شدن فقط در یک پا ، چرخاندن یک انگشت به داخل‌، کشیدن یک پا)
• قرمزی یا تورم در پاها یا انگشتان
• اگر در زمان حرکت نوزاد می‌لنگد
• درد هنگام راه رفتن
• چرخاندن پاها به بیرون
• زمین خوردن و یا افتادن مداوم